Eentonig maar gebroken

Plaats  :           Ore-d’Anjou

Datum :           vrijdag 11 aug

Actie   :           17. Van Le Menite naar Oree-d’Anjou

Fietskilometers:          80km               

Eentonig maar gebroken

Ja echt kapot!!!!!!!!!!!!!!!!!

Na een zwoele nacht, alles prima en droog ingepakt en om 07:04 uur gaan fietsen. De eerste 5 a 10km lopen niet echt lekker, we voelen ons wat stram. Maar ook de luchtvochtigheid is hoog.  Wat drukkend weer oplevert.  Ons pad vandaag is grotendeels evenwijdig aan de Loire, maar we zien haar niet of nauwelijks. Onze fietsroute gaat langs dichte begroeiing op een dijkje van ongeveer 1mtr hoog. Aan de andere zijde van ons fietspad is het agrarisch landschap alom aanwezig. Tot eentonig toe. Geen leuke dorpjes, geen kastelen, geen spectaculaire zaken die de tocht op zouden kunnen leuken. Veel ellenlange, rechte fietspaden. Grotendeels gravel. En als er asfalt ligt, is deze er met een schoffel neergelegd. O ja en kasseienstroken hebben ze ook. Samengevat saai. Dan is het toch fijn dat je samen fietst, dan is het maar voor de helft saai.

Pierre had behoefte om voor vanavond wat groenten te “stelen” van het land. De behoefte was wat aardappeltjes, uien en we zien wel. De Lente uitjes (in augustus) waren nog niet groot genoeg, De aardappels zaten muurvast in de kleigrond een courgette was nog net niet rijp genoeg. Jammer.

In een plaatselijk streekwinkeltje hebben we een ui en wat krieltjes gekocht voor bij de hamburgers die we vanavond gaan bakken.

De Loire verplaatst zich regelmatig in het landschap, op veel plaatsen is hij ruim 300mtr breed. En dan zie je maar een klein deel van deze rivier. En dan lijkt het net alsof hij is opgedroogd aan de ene zijde, maar aan de andere zijde is ze weer volop actief, zouden rivieren ook wispelturig kunnen zijn? Ik vind dit een “kijkers-vraag” waard.

Gebroken, kaduuk, over en uit

Tot dat in Montjean-sur-Loire het noodlot te slaat.

Ik ben nog een foto aan het maken van het zicht op het stadje, als bij Pierre zijn zadelbout afbreekt. Hij kon nog net zijn balans op de fiets bewaren.

Eerst gekeken of we zelf dergelijke boutjes hadden? Maar helaas geen M6 maar wel M5. Pierre zag iets verder een boer op een tractor, die bij zijn erf aan het maaien, dus daar even vragen of hij ons kon helpen. En jawel hoor, in een grote kist vol boutjes, zat een juiste tussen. Eenmaal hersteld zakte bij Pierre de adrenaline weer en had ook hij er weer vertrouwen in. We zijn nog even naar de boer terug gefietst en hebben hem als dank je wel een reep chocolade gegeven. (Een reep chocolade krijgen voelt bij mij altijd als goud)

Het weer slaat om

We wilde de verloren tijd weer gaan inhalen en zouden daarom wat later pauzeren. Het werd donker en de eerste druppels begonnen te vallen. Als snel volgden er vele meer. Het is iets na 13:00 uur gaan regenen en is niet meer gestopt tot 18:00 uur. We hebben toch nog 20km door deze forse regen getrapt. Met water in de schoenen en Pierre met zijn lekke regenjas kwamen we aan op Camping Les BaBins in Oree-d’Anjou. Een verlaten camping. Er zat nog wel een Zwitsers echtpaar (ook op de fiets te schuilen, maar zij wilde verder. Er stond ook nog een riante partytent, compleet met stoelen, tafels, verlichting (dus ook stopcontacten) en een kookpunt. Ik riep Pierre, dit wordt het voor vanavond, hier gaan we liggen, desnoods op de tafels. Tevens was er een kleine sanitaire voorziening met warme douche en wastafels. Voor ons in deze natte situatie een top plek. Omdat Pierre door en door koud was van de regen die door zijn lekkende regenjas kwam, heb ik hem eerst onder de douche gestuurd. En Jawel hoor, opgewarmd en fris verscheen hij weer ten tonele.

Intussen had ik een waslijn gespannen (onder deze partytent) en mijn regenjas en schoenen te drogen gehangen. Water gekookt voor warme thee of soep. We moeten weer even bijkomen. 

Dus als je zin hebt in een feestje onder een riant onderkomen?

Zo dat was het weer zo’n beetje, tot morgen

Ton en Pierre de vrijbuiters